Uzak Doğuluların İngilizceden Korkmasının Sebebi Nedir? (Nedeni Yalnızca Alfabe Farkı Değil!)
İngilizce fobisi olarak isimlendirilen ve birçok kişi tarafından merak edilen bu husus, aslında bizlere pek de yabancı değil.
Bazıları için 6 yıl bir lisanda ustalaşmak için kâfi bir müddet üzere görünebilir ancak Uzak Doğu’daki eğitim sistemleri ve kültürel faktörler göz önünde bulundurulduğunda, durumun neden bu kadar karmaşık olduğunu daha âlâ anlayabiliriz.
Özellikle gramer-çeviri usulü üzere klâsik eğitim metodolojileri, Uzak Doğu’da hâlâ yaygın olarak kullanılmakta.
Bu prosedür, lisan tahsilinde aşikâr bir temel sağlasa da gerçek hayatta lisanın pratik kullanımı konusunda öğrencilere kâfi marifetleri kazandırmakta yetersiz kalabiliyor.
Dil bilgisi kurallarının ezberlenmesi ve metinlerin çevirisi üzerine odaklanan bu yaklaşım, konuşma ve dinleme hünerlerini geliştirmede genellikle ikinci plana atılıyor.
Öğrencilere lisanın pratik kullanımı için kâfi fırsat sunulmuyor. Gerçek ömür senaryolarında lisan kullanımını teşvik eden aktivitelerin eksikliği, öğrencilerin konuşma maharetlerini geliştirmelerini engelliyor.
Uzak Doğu’daki eğitim sistemlerinde İngilizce derslerinin büyük kısmı, teorik bilgilere odaklanıyor.
Bu durum, öğrencilerin dili yalnızca sınıf içinde öğrenilen bir bahis olarak görmelerine ve gerçek hayatta kullanma konusunda isteksiz olmalarına yol açıyor.
Tabii bu mevzuyu en uygun biz anlayabiliriz çünkü ilkokul ikinci sınıftan itibaren İngilizce dersleri almaya başlayan halkımız da hâlâ akıcı bir formda konuşamıyor.
Özellikle aksan, zorbalanma ve kusur yapma korkusu üzere etmenler nasıl ki bizi İngilizceden soğutuyorsa birebir durum onlar için de geçerli.
Birçok Uzak Doğulu için İngilizce konuşmak, sadece dil bariyeri değil tıpkı vakitte toplumsal pürüz teşkil ediyor.
Dil bilgisi kurallarına çok vurgu yapılması ve yanlış konuşma korkusu, öğrencilerin konuşma pratiği yapmaktan kaçınmalarına neden olabiliyor.
Bu durum, öğrenilen bilgilerin faal kullanımını engelleyerek dil tahsil sürecini daha da zorlaştırıyor.
Özellikle Japonya ve Kore üzere ülkeler, dışarıdan çok şirin gözükse de ilkokul-lise ortasındaki akran zorbalığı pek çok Uzak Doğulu genç için yıpratıcı olabiliyor. Yani orada da her şey güllük gülistanlık değil.
Alfabe faktörünü de unutmamak lazım keza Japonya, 3 yazı sistemi kullanıyor.
Logografik karakter sistemi olan Kanji’nin aksine Katakana ve Hiragana, diğer lisanların birçoklarında olduğu üzere fonetik yazı sistemleri olarak biliniyor.
Katakana yazısı bilhassa İngilizce sözler de dahil olmak üzere yabancı sözleri temsil etmek için kullanılıyor ve heceler hâlinde söyleniyor. Bu yazı sistemi, Kanji ve Hiragana’dan sonra Japonca’da yabancı sözlerin gösterimini kolaylaştırmak için geliştirilmiş.
Bu fonetik sadeleştirme, Japonca konuşanlar Katakana ile yazılmış İngilizce sözleri okuduklarında telaffuz sorunlarına yol açabiliyor.
Japon lisanında İngilizcede bulunan “L” ve “R” gibi muhakkak sesler ve muhakkak sesli harfler ortasındaki ayrımlar yok. Yani Japonca konuşanlar, İngilizce konuşurken söylem ve anlaşılabilirlik konusunda epey zorlanabiliyor.
Sadece Uzak Doğu ülkeleri için değil hâlâ İngilizce öğrenmeye çalışan ülkelerin öğrenme sürecinin güzelleştirmesi için daha interaktif ve pratik odaklı yaklaşımların benimsemesi, öğrencilere gerçek hayatta kullanabilecekleri lisan marifetleri kazandırması ve kültürel bariyerleri aşması gerektiğini hatırlatmak isteriz.
