Türkiye’de Azap En Büyük İnsan Hakları Sorunu
(DİYARBAKIR) –Diyarbakır’daki sivil toplum tarihlerica 26 Haziran Azap Görenlerle Dayanışma Günü hasebiyle yapılan açıklamada, “Türkiye’de azaba günlük tespitler, mutlak yasağa ve insanlığa karşı bir cürüm olma vasfına karşılık azabın Türkiye’nin en başat insan hakları sorunu ortaya çıkıyor” denildi.
İnsan Hakları DerneğiDiyarbakır Şubesi, Türkiye İnsan Hakları Vakfı Diyarbakır Şubesi,Diyarbakır Barosu,Diyarbakır Temsilci Odası,ÖHDDiyarbakır Şubesi,Rosa Bayan Derneği ve SESDiyarbakır Şubesi’nin de hayatındaki sivil toplum üyelerinin 26 Haziran Azap Görenlerle Dayanışma Günü münasebetiyle merkez Bağlar tarafından yapıldığıki Koşuyolu Parkı’nda basın açıklaması yaptı.
Sivil toplum örgütlerinin açıklamalarını yapan Türkiye İnsan Hakları Vakfı Diyarbakır Temsilcisi Murat Aba, Türkiye’de azabın yalnızca askeri darbeler devrinde değil, Cumhuriyet tarihi boyunca sistematik bir devlet pratiği olarak varlıkları koruduğunu söyledi. Türkiye’nin “İşkenceye Karşı Sözleşme”yi 1988’de kabul ettiğini ve Anayasa ve Ceza Kanunu’nda saklandığını yasakladığını anlatan Aba, şöyle konuştu:
“Maalesef Türkiye’de azap ve diğer makus muamelesi yalnızca askeri darbeler periyodunda değil tüm Cumhuriyet tarihi boyunca sistematik bir pratiği olarak devlet varlıklarını korumuştur. ve denetime dayalı yönetim düzeninin sağlanması, günümüzün tüm rejimi tam anlamıyla azap yeri haline gelmiştir. Türkiye’de azaba süt tespitleri, mutlak yasağa ve insanlığa karşı bir kabahat olma vasfına karşın azabın Türkiye’nin en başat insan hakları sorunu olduğunu ortaya koymaktadır” dedi.
‘İşkence ve öteki makûs tedavi uygulamaları daha önceki devirlerde gerçekleştirilmiş bir boyuta varmıştır’
Türkiye’de azap ve makus tedavi uygulamalarında artış yaşandığını söyleyen Aba, şunları kaydetti:
Kolluk güçlerinin, Kozmik hukukta ve ülke yasalarında, sınırlı güç kullanma yetkisinin çok dışında geçen, kural dışı, denetlenmeyen, denetlenmeyen, siyasal iktidar tarafından görmezden gelinen, hatta teşvik edilen bu sistemin sıradanlaştığı, gündelik hayatın bir bölümü haline gelmiş, yıl boyunca, demokratik bir toplumun oluşumu ve anayasa. tarafından da parasal para harcama olan birikim ve şov yapma özgürlüklerini kullanarak isteyen Cumartesi Anneleri/İnsanları, bayanlar, LGBTİ+’lar, emekçiler, makul, ömür savunucuları, gasbedilen iradelerine sahip çıkmak isteyen seçmenler, siyasi partilerin, meslek merkezlerinin üyeleri ve insan hakları savunmacıları, farklı dini cemaat ve kümeler, mülteci ve sığınmacılar bu zalimane kolluk kuvvetlerine maruz bırakılmıştır.”
‘İşkence insan eli ile gerçekleşen bir fiil olduğu için, insan eli ile de kontrolü mümkündür’
Aba, Türkiye’de azapın cezasızlığının siyasetten kaynaklandığını belirtti, şöyle devam etti:
Ne var ki başta olmak üzere hiçbir kural ve normla kendine son vermek istemeyen siyasal iktidar, milletler arası düzenleri, onların yaptığı tenkit ve ihtarları muhafaza edilmekte, kullanımıyi tüketmeye yönelikleri yapılmaktadır. Bilakis, mevzuatta azap kısıtlamanın mutlak egemenliğe aykırı düzenlemeleri ve değişiklikleri yaparak cezasızlık garantisiyle çalışmayıta, kısıtlamaları kılmaya çalışan insan hakları savunucularına yönelttiği tehdit ve tacizlerle azaba karşı çabayı engelleyebileceğini düşünmektedir. Azabın Türkiye’de bu dağılımının temel nedeni, azap yasağının mutlak suretle bağdaşmayan çok önemli bir cezasızlık kültürünün varlığıdır.
