Spor muharrirleri Fenerbahçe – Lille maçını kıymetlendirdi
GÜRCAN BİLGİÇ – ŞANSSIZLIK MELEĞİ
Maç bıçak sırtında başladı, devam etti ve bitti. Fenerbahçeli futbolculara topu çarptırmadan gol atamayacağını anladığı anda Lillie ekibi yere yattı, alanda sürtüşme yarattı, kalesine yaslandı ve dakikaları saydı. Âlâ yüklendi Fenerbahçe. Lillie kalecisi Chevalier ile gol olması beklenen şutlar ortasında sürdü uğraş.
Symanski, Mert Hakan, İsmail Yüksek, Djiku vurdular, kurtardı. Defans sırtına oynadılar, Dzeko ile En Nesry’i karşı karşıya bıraktılar, geçit vermedi. 60’dan itibaren Mourinho’nun atakları de geldi. Gecikmeden çift santrafora döndü, İrfan Can ile bir atak aklı daha soktu alana. Osayi’nin hızına güvendi, orta alandaki riskler için. Bir şutu da direkten döndü.
Olmadı Cenk Tosun ile üç santrafor oynamaya başladı. İstediler, tribünle bütünleştiler ve uzatmanın birinci dakikasında gelen gol ile Kadıköy kendi coşkusunda boğuldu adeta. Uzatma dakikaları oyunun denetimi ile kusur yapmamak ortasında gitti – geldi. Bartuğ – Dzeko değişikliği ile orta saha gücünü geri aldı Mourinho.
Bitime 10 dakika kala kırmızı geldi, Lillie 10 kişi kaldı. “Tamam, oluyor” derken Jayden’in denetimsiz duvarında top eline geldi. Maçın kahramanı, maçın ipini de çekti aslında. 4 dakika oynadılar gol sonrasında.
Cenk’in üst direkte patlayan baş vuruşu ile futbolun adaletindeki “şans” takdiri devreye girdi. Şampiyonlar Ligi olmadı. Çok istediler, çok koştular lakin olmadı. Ellerinde Avrupa Ligi var bu sefer. Mourinho’nun “kazanırız” dediği… Haydi bakalım; yola devam…
EMRE BOL – CESARET
Pozisyonlara girdik mi, girdik! Lakin oyuncu değişikliklerini geç yaptık. Atamayanı oyundan alacaksın yerine atabilen gelecek. Sonuç prestijiyle tipi geçmek için golü atması gereken grup Fenerbahçe’ydi. Maçın genelinde şayet savunmacıların düzgün performansını konuşuyorsak ortada bir düşünce vardır.
Fakat Mourinho’nun büyük deneyimi herkesi zıdda yatırdı. Son derece itidalli bir biçimde sonucu belirlemek için 80’den sonrasını beklemenin ismi deneyimin babasıdır! Fenerbahçe’nin attığı gol, yatıp tipi geçirmeye çalışan Lille ekibini oynamak zorunda bıraktı. Temel plan tam olarak buydu.
Cesaret öbür bir şey dostlar… Herkesin harcı değil! Tıp atlarsın, atlamazsın çok önemli değil. Görünen o ki bahadır bir Fenerbahçe izleyeceğiz bu sezon…
Aslında “gerçekçi” maksat Avrupa Ligi’ydi. Bunu birinci dillendiren de Mourinho oldu. Rakibine Şampiyonlar Ligi ayakbastı parasını kaptırmak elbette uygun bir şey değil. Maçın sonunda elenen grubunu alkışlayan Fenerbahçe taraftarı aslında özlenen şeyi çok net bir biçimde anlatıyor.
Korkanın çocuğu olmaz arkadaş! Mourinho rakip kim olursa olsun, korkak bir teknik adam değil. Tahminen dün bir işe yaramamış üzere gözüktü lakin anlayış Fenerbahçe’yi şampiyon yapar. Alkışlarla elenmek itimadın göstergesi…
ŞAFAK GÖZMEN – YENİ ROTA
lk düdüğün çalmasıyla birlikte Fenerbahçe, ezber bozan bir başlangıç yaptı. Neye nazaran; Lugano ve Lille ile oynanan birinci maça nazaran… Zira Avrupa’daki bu üç maçın birinci yarılarında Fenerbahçe, kapasitesinin çok altında bir imaj ortaya koymuş ve ikinci yarılardaki oyunuyla skor almıştı. Bu karşılaşma Şampiyonlar Ligi yolunda ‘olmak ya da olmamak’ çabasıydı. Futbolcular da bunun net olarak farkındaydı.
Bu nedenle birinci saniyeden itibaren rakibini boğan, baskı altına alan ve net konumlar yakalayan taraf Fenerbahçe’ydi. Lille’in birinci maçtaki o tesirli oyunu adeta bay-pas edildi… O baskı, o hırs, o gayret Lille’i şaşkına çevirdi fakat o gol birinci yarıda gelmedi.
İkinci yarının başında da Fenerbahçe o oyununa kaldığı yerden devam etti… Taaa ki 60’ıncı dakikaya kadar… Ne mi oldu bu dakikada? Yeniden kendini bilmez birkaç taraftar devreye girdi ve alana attığı yabancı hususlarla oyunun durmasına, Fenerbahçe’nin de baskısının kırılmasına neden oldu. Sahi, neden yapıyorsunuz arkadaşlar bunu? Çok merak ediyorum…
Neyse ki Mourinho duruma el koydu. Üst üste değişikliklerle baskıyı tekrar kurdu. Beklenen gol 90+1’de geldi. Maç uzatmaya gitti. Ancak tekrar o kahreden talih yanımızda değildi… Lille’in koca yarım saatte geliştirdiği tek atakta top Jayden’ın eline çarptı, penaltı ve gol…
Şampiyonlar Ligi özcesi yeniden hayal oldu… Hasret 16 yıla çıktı… Yeni rota Avrupa Ligi… Hani Mourinho’nun Porto ve Manchester United’la kupayı kaldırdığı, Roma’yla da final oynadığı arena… Aşikâr mi olur tahminen iyisi budur? Neden Fenerbahçe’nin yolu Jose önderliğinde final olmasın…
