Özgür Özel: “Türkiye, Alevilere Eşit Vatandaşlık Haklarını Vermemiştir”

“Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli’nin manevi huzurundayız. 753 sene evvel hakka yürüyen lakin söyledikleri ve yaptıklarıyla bugünümüze ışık tutan, hala ışık saçan hünkarın huzurundayız. Daha Avrupa’da Rönesans, Islahat ortaya çıkmamışken, çağdaş batı aydınlanması yaşanmamışken, bırakın üniversal insan hakları mukavelesini, kozmik insan hakları kıymetleri tartışılmazken, ‘her ne arar isen kendinde ara’ diyen, ‘hiçbir milleti ve insanı ayıplamayınız’ diyen, ’72 millete bir nazar ile bak’ diyen, ‘dili, dini, rengi ne olursa olsun düzgünler iyidir’ diyen, dünyada bırakın seçme seçilme hakkını bayanın ismi yokken yeri yokken, ‘bizim nazarımızda kadın- erkek farkı yok’ diyerek bayanı karar süreçlerinin içine dahil edip bayan kelamını erkek kelamıyla bir gören ve tıpkı bedelde gören ve bunu tüm insanlığa öğütleyen hünkarın huzurundayız.”

‘Kendisi şunu tabir etti; ‘Biz üvey evlat değiliz’ dedi. Konuşmasında itiraz ettikleriyle razı oldukları vardı. Razı olduklarının başında ismini andığı Hacı Bektaş-ı, birileri üvey evlat görürken buradakileri öz kardeşi bilen, başta Ekrem İmamoğlu ve tüm belediye liderlerimize yürekten teşekkür ediyorum. Bu topraklarda çok acı devirler, çok acı günler, çok acı aylar, yıllar daima birlikte yaşandı. Yüzyıllardır kan, gözyaşı, zulüm, bir duyguysa üç yürüdü. Kerbela’da akan kan, Çorum’da, Kahramanmaraş’ta, Sivas’ta akmaya devam etti. Kerbela’nın direnci, sokak ortasında katledilen bilim insanlarının, sendikacıların, gazetecilerin, Berkin Elvan’ların, milyonların katıldığı cenaze merasimlerinde o direnç vardı. Kerbela’nın yası, kimi vakit Berkin’in, Ali İsmail’in, Abdullah Cömert’in mezarının başına bir sis üzere kondu.”

‘Türkiye, vicdanları yaralayan, bir türlü açıkça söz edilmeyen bir ayrımcılıkla, Alevilere eşit vatandaşlık haklarını vermemiştir. Yürürlükte olan anayasadaki tüm tabirlere karşın, uygulama sırasında ve kanun yaparken, kanunları uygularken Alevi vatandaşlara eşit yurttaş muamelesi yapılmamakta, ayrımcılığa tabi tutulmakta, ötekileştirilmekte ve haklı talepleri duymazdan gelinmektedir. Cemevleri, Aleviler için ibadethanedir. Bizler içinde ibadethane olacaktır. Bu yasal hak tanınana, bu anayasal hak kabul edilene kadar sizin gayretiniz, benim mücadelemdir. Mescitlerin ibadethane görülüp, cemevlerinin ibadethane sayılmadığı, ÇEDES programı altında, laik eğitimin örselenip katledildiği, Kültür Bakanlığı’na bağlı Alevi Bektaşi Kültür ve Cemevi Başkanlığı ismiyle, Alevilerin kabul etmediği bir kurumun ve işleyişin oluşturulduğu ve maalesef vaktiyle ‘cemevi cümbüş evi’ diyen, cemle cümbüşü bir tutan bir anlayışın yönettiği bu ülkede cümbüşün yerinin Kültür Bakanlığı olduğu kabulüyle, bir inancı Kültür Bakanlığı’na bağlayarak bu hakareti, bu hor görmeyi kurumsallaştıran bir anlayışa itiraz ediyoruz. Haklı itirazlarımızın yanındayız. Madımak utancıyla bu devlet hala yüzleşmemiştir. Madımak bir utanç müzesi olana kadar uğraşımızı, gayretiniz olarak daima birlikte sürdüreceğiz.’