Orta Çağ’da Tabutlara Neden Delik Açıyorlardı? Korktukları Bir Şey Varmış!
Orta Çağ’dan kalma mezarlar incelendiğinde tabutların kimilerinde delikler olduğunu görebiliyoruz.
Günümüzde bu türlü bir uygulama yokken o devirlerde neden tabutlara delik açılıyordu? Birkaç farklı sebebini anlatalım.
Diri gömme korkusu vardı.
Orta Çağ’da, kazara diri canlı gömülme korkusu hayli yaygındı. Hatta kimi mezarlıklarda ölülerin sahiden ölüp ölmediğini anlamak için bir süre bekliyorlardı. Bu nedenle kimi tabutlara hava deliği ya da çan eklenirdi ki kazara canlı diri gömülmüş bir insan varsa orada olduğunu muhakkak edebilsin.
Ölülerin temas kurması için de yapılıyordu.
Orta Çağ’da tabutlara delik açılmasının gerisinde yatan bir başka sebep ise toprağın altındayken delikler aracılığıyla diğer ölülerle irtibata geçilebileceği inancıydı. Benzeri formda, kimi vakit da yaşayanların ve ölülerin bu delikler aracılığıyla temas kurabileceğine inanılıyordu.
Ruhların hür kalması gayesiyle da yapılıyordu.
Bazı Orta Çağ kültürlerinde, ölen bireylerin ruhlarının hür kalması gerektiği düşünülüyordu. Tabutlara açılan bu delikler sayesinde ruh, mezardan rahatça çıkabilecekti. Hatta bu uygulama, ölülerin daha huzurlu olması ve yaşayan bireylere musallat olmaması için önlem olarak görülüyordu.
İşte tüm bu dinî, toplumsal ve kültürel sebepler; Orta Çağ’daki insanların tabutlara delikler açmasına sebep oluyordu.
Daha fazla Orta Çağ içeriği için:
