Kasları Bile Şimdi Gelişmemiş Olmasına Karşın Bebekler Tuttukları Şeyi Nasıl Bu Kadar Güçlü Kavrayabiliyorlar?
Bu güç, aslında dünyaya gözlerimizi açar açmaz bize doğal olarak yüklenen bir şey. Yani aslında hayatta kalma refleksiyle de kontaklı diyebiliriz.
Bu kavrama gücünü etkileyici kılan faktörlere gelin yakından bakalım.
Bebeklere bu hayret verici güçleri doğuştan itibaren yükleniyor.
Küçücük parmaklarının ortasında gizli olan bu güç, sadece nesneleri kavrama refleksiyle bağlantılı değil; hayatta kalma içgüdüsü.
Doğdukları anda bebeklerin avuçlarına yerleştirilen bir objeye sıkıca tutunma refleksi, onların etraflarını keşfetmelerini ve bakıcılarına itimatla tutunmalarını sağlayan değerli bir düzenektir. Bu refleks, bebeklerin doğal dünyayla etkileşimlerinde birinci adımlarını atarken kritik bir rol oynuyor.
Kavrama gücünü bu kadar etkileyici kılan faktörlerden biri, doğuştan gelen kas gelişimi ve refleksleri.
Bebekler, şimdi anne karnındayken kavrama için gerekli olan kasları geliştirmeye başlarlar. Doğduklarında ise, bir obje avuçlarına temas ettiğinde parmaklarını otomatik olarak kapatırlar, bu da onların doğuştan gelen kavrama yeteneklerini gösteriyor.
Ayrıca onlar, etraflarını keşfederken duyusal geri bildirim mekanizmalarını da kullanarak kavrama güçlerini geliştiriyorlar. Farklı dokuları ve objeleri keşfetmek, onların dokunsal hassasiyetlerini artırırken kavrama yeteneklerini de geliştiriyor.
Nörolojik sıhhatleri açısından da bir ipucu sağlıyor.
Beyinle kontaklı olan refleksler, gerçekleşmediğinde genelde bireyde nörolojik bir problem olduğu düşünülür. Bu durum bebeklerde de birebirdir, kavrama güçleri ve refleksleri; nörolojik sıhhatlerinin da aslında yeterli olduğuna bir işarettir.
Bazı araştırmalar, bu tutuşun evrimsel kalıntılardan kaynaklandığını söylüyor. Eski vakitlerde insanların hayata tutunmak için güçlü kavrama yetenekleri, bugüne bir adaptasyon olarak evrimleşmiş olabilir.
Tüm bunların yanında buna benzeri durumlar için bir uzmanla görüşmek en sağlıklı sonucu verecektir.
