Düzeneğin ayrıntıları: Ay’ın ince bir atmosferi var ve bunu meteorlara borçlu
Ay, 4.5 milyar yıllık tarihi boyunca uzaydan gelen meteorların bombardımanına maruz kaldı ve muhtemelen kalmaya da devam ediyor. MIT ve Chicago Üniversitesi’nden araştırmacılar, Apollo misyonları sırasında astronotlar tarafından toplanan Ay toprağı örneklerinin, bu meteor çarpmalarının Ay’ın atmosferine sürekli bir atom akışı sağladığını ortaya koyduğunu belirtiyor. Bu atomların bir kısmı uzaya kaçarken, kimileri yüzeye geri düşüyor ve kalanlar Ay’ın ince atmosferini oluşturuyor. Bu ince atmosfer, meteor çarpmaları devam ettikçe daima olarak yenileniyor. Araştırmacılar, uzun vadede mikrometeorit çarpma buharlaşmasının, Ay’ın atmosferindeki atomların birincil kaynağı olduğunu tabir ediyorlar. Ay’ın bu ince atmosferine ise ekzosfer ismi veriliyor.
NASA’nın LADEE görevi
NASA’nın 2013 yılında Ay’a gönderdiği LADEE (Ay Atmosferi ve Toz Ortamı Kaşifi) aracı, Ay’ın atmosferinin kökenini anlamak hedefiyle gönderilmişti. LADEE, meteor yağmurları sırasında atmosferde daha fazla atom gözlemledi ve bu durum, çarpışmaların atmosferin oluşumunda rol oynadığını düşündürdü. Lakin, bu müşahedeler düzeneğin tam olarak nasıl işlediğini açıklayamamıştı.
Çarpma buharlaşması, yüksek süratte çarpışan parçacıkların büyük ölçüde ısı üreterek atomları buharlaştırıp onları atmosfere göndermesi olarak tanımlanabilir. İyon püskürtmesi ise yüksek güçlü çarpışmaların atomları buharlaşmadan özgür bırakması manasına geliyor. İyon püskürtmesiyle hür kalan atomlar, çarpma buharlaşmasıyla hür kalanlardan daha fazla güce sahip oluyor ve çoklukla daha süratli hareket ediyor. Araştırmacılara nazaran bu süreçlerin her ikisi de meteor çarpmalarının akabinde Ay’ın atmosferini oluşturabilir ve sürdürebilir.
Ancak, araştırmacılar, atmosferdeki atomların birçoklarının neden çarpma buharlaşmasından geldiğini merak etti.
Atmosferden kaçış
Çarpma buharlaşması sonucu atmosfere giren atomların kaçış suratına ulaşma mümkünlüğü, bu atomların sıcaklığına bağlı. Çarpma buharlaşmasının daha düşük güç düzeyleri, atomların daha düşük sıcaklıklara sahip olmasına ve kaçma olasılıklarının azalmasına neden oluyor. Bu nedenle, Ay atmosferinin uzun vadede en kıymetli kaynağı çarpma buharlaşması olarak görülüyor. Ve bu sürecin atmosferdeki potasyum atomlarının yüzde 65’inden fazlasını sağladığı belirtiliyor.
Öte yandan atomların Ay atmosferinden kaçmasının öteki yolları da var. Ekzosferde kalma eğiliminde olanlar çoğunlukla daha hafif iyonlar olduğundan ağır olanlar çoklukla yüzeye düşüyor. Başkaları ise Güneş rüzgarından gelen elektromanyetik radyasyonla fotoiyonize olarak uzaya saçılıyor.
Ay toprağından öğrendiklerimiz, başka gök cisimlerinin incelenmesinde de yol gösterici olabilir. Örneğin, çarpma buharlaşmasının, Ay’dan daha ince bir atmosfere sahip olan Merkür’ün eksosferine de atomlar gönderdiği tespit edilmişti. Gelecekte Dünya’ya ulaşması beklenen Mars toprağı örnekleri de, meteor çarpmalarının Mars atmosferini nasıl etkilediği konusunda daha fazla bilgi sağlayabilir. Beşerli Ay misyonlarında yeni bir periyoda yaklaşırken görünüşe nazaran Ay’ın atmosferi hakkında bizlere söyleyecek daha çok şeyi var.