Batı Nil Virüsü Nedir? Batı Nil Virüsü Belirtileri Nelerdir ve Nasıl Bulaşır?

Batı Nil Virüsü (WNV) birinci sefer 1937 yılında Uganda’nın Batı Nil bölgesinde görüldü. Bu periyotta virüse yakalanan bayan süratle izole edildi. Daha sonra 1953 yılında Nil deltası bölgesinde kuşlardan (kargalar ve colombiformes) görüldü. 

1997 yılında İsrail’de farklı kuş cinslerinin vefatına neden olan daha virülan bir tıbbın ortaya çıkmasıyla WNV kuşlar için de patojenik bir hale geldi. 99’da İsrail ve Tunus’ta başladı, New York ve Amerika’ya yayılarak salgına dönüştü. Süratle önemli bir tehlikeye dönüştü ve 2010 yılına kadar tesirleri sürdü. 

Tarih boyunca en büyük salgınlar; Yunanistan, İsrail, Romanya, Rusya ve ABD’de meydana geldi. Salgın bölgeleri, büyük kuş göçlerinin yaşandığı yollar olarak işaret edildi. Vakitle Kanada’dan Venezuela’ya kadar yayılan virüs; Afrika, Avrupa’nın birtakım bölgeleri, Orta Doğu, Batı Asya ve Avustralya’da da görüldü.

Virüsün ana konağı kimi yabani kuş cinsleri olsa da Batı Nil Virüsü, bugüne kadar kaydedilen olayların genelinde sivrisinek sokması sonucunda bulaşan bir viral enfeksiyondur. Culex cinsi sivrisineklerden yayılan virüs, flavivirüs cinsinin bir üyesidir. Flaviviridae ailesinin Japon ensefalit antijenik kompleksine aittir. 

WNV, kuşlar ve sivrisinekler ortasında bulaşmayı içeren bir döndüde tabiatta yer alırken; beşerler, atlar ve başka memelileri de enfekte edebilir.

İnsanda görülen enfeksiyonlar çoklukla enfekte sivrisinek sokması sonucunda meydana gelir. Virüs kuş üzere öteki hayvanlarla, kanları ya da başka dokularıyla temas yoluyla da bulaşabilir. 

İnsan enfeksiyonları istisnai de olsa organ nakli, kan transfüzyonu ve anne sütü yoluyla da gerçekleşebilir. Bugüne kadar anneden çocuğa bulaşma olayları da kaydedilmiştir. 

En değerlisi ise WNV’nin bugüne dek sıradan temas ile beşerden beşere bulaştığı belgelenmemiştir. Gerekli kıymetler alındığında sıhhat çalışanlarına da bulaştığı bildirimler ortasında yer almamaktadır. Lakin laboratuvar çalışanlarından görüldüğüne dair datalar bulunmaktadır.

WNV ile enfekte olan bireylerin yaklaşık olarak yüzde 20’sinde Batı Nil ateşi görülür. Öte yandan, hastalık bireyleri komaya sokabilir ve nadiren de olsa vefata götürebilir. İşte, Batı Nil Virüsü’nün belirtileri: 

• Yüksek Ateş 

• Baş ağrısı

• Boyun tutulması

• Halsizlik 

• Kas güçsüzlüğü

• Bulantı 

• Kusma

• Karın ağrısı 

• İshal 

• Cilt döküntüsü 

• Kas titremesi ve kasılma

• Uyuşukluk 

• Felç

• Yönelim bozukluğu 

• Şişmiş lenf bezleri

Batı Nil Virüsü enfeksiyonuna yakalananların yüzde 1’inden daha az bir kısmı önemli belirtiler gösterir. Bu belirtiler ortasında menenjit, ensefalit, felç ve başka nörolojik durumlar bulunur. 

Hastalığın vefat oranı ise yüzde 3 ile yüzde 15 ortasında değişir. Yaş ilerledikçe ve bağışıklık sistemi zayıfladıkça, bu hastalığa yakalanma riski artar. Hastalığın teşhisi çoklukla seroloji ismi verilen bir testle konulur ve tedavi sistemleri çoklukla hastanın semptomlarını hafifletmeye ve takviye sağlamaya yöneliktir.

Kuluçka mühleti çoğunlukla 3 ila 14 gün süren Batı Nil Virüsü, ELISA testi yapılarak bir haftalık aralıklarla toplanan iki seri örnekte IgG antikor titrelerindeki artışa bakılarak ya da IgM antikor testiyle anlaşılabilir. Ayrıyeten nötralizasyon testleri, RT-PCR testi, hücre kültürü, IgM üzere bedeller ya da testler ile de geniş bir araştırma sonucunda tespit edilebilir.

Destekleyici tedavi ile düzgünleştirmeye yönelik çalışmalar yapılır. Hasta ekseriyetle hastaneye yatırılır, intravenöz sıvılar ve teneffüs takviyesi ile birlikte enfeksiyonlar önlenmeye çalışılır.

İnsanlarda Batı Nil Virüsü’ne karşı şimdi bir aşı bulunmamaktadır.

• Sivrisinek sokmalarına karşı ölem alarak işe başlayabilirsiniz. 

• Sivrisineklerin etkin olduğu saatlerde açık alanda fazla kalmamak, kalınma halinde kapalı giysiler giymek görece kollayıcı bir etmen olabilir. 

• Pencerelere ve kapılara sineklik takmayı, birtakım bölgelerde cibinlik kullanmayı da tercih edebilirsiniz. 

• Kapalı ortamda hava sirkülasyonu iklimlendirme aygıtlarıyla sağlanmalıdır. 

• Sivrisinek üreme alanlarını yok etmek de süreçteki en kıymetli tedbirlerden biridir.