Adam 10 Yıldır Zerzevat Mevzuat Yetişiyor
Elazığ‘ın Üçağaç köyü Kuruçay mezrasında yaşayan Abubekir Orhan, görme pürüzüne yaklaşık 10 yıldır meyve yetiştiriyor, hasta annesi ve babasına bakıyor.
Orhan’ın yaşadığı sıkıntı nedeniyle 6 yıl sonra sol tazminatı, 2 yıl sonra da sağ tazminatı oluştu.
8 vatandaşın bu yana iki gözü de görmeyen 52 yaşındaki Abubekir Orhan, üyesi olduğu Altınokta Körler Derneği’nde okuma yazmayı ve cep telefonu kullanmayı öğrendi.
Kur’an-ı Kerim eğitimi sırasında Orhan Bey, 20 yaşını doldurduktan sonra bir iş bulmak istedi.
Aradan geçen 32 yıllık süreçte kendilerine uygun bir iş bulamayan Orhan, hayatta kalmak için köyün bağlı bahçelerinde karar verdi.
Orhan, 4 kardeşinden üçünün iş nedeniyle köyden ayrılması, birlikte yaşadığı anne ve babasının ilerleyen yaşlarında bağ ve bahçe işleriyle ilgilenmemesi nedeniyle, meskendeki bekar kardeşinin de kronik rahatsızlıkları nedeniyle üstlendi.
10 yıldır her gün bastonuyla evinden çıkan Orhan, yaklaşık 350 metre uzaklıktaki bahçeye yürüyerek gidiyor, burada meyve ağaçlarının bakımını yapıyor, ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlayacak kadar temiz ve meyve yetiştiriyor.
Bahçeden gelen güçlerle hasta annesi ve babasının bakımıyla ilgilenen Orhan, yolda topladığı çiçekleri de annesine armağan ediyor.
“Kendimi tabiata yazdım”
Abubekir Orhan AA muhabirine, görme yetisini kaybettiğinden beri hayata tutunamadığını, barışa başarılı bir şeyler başardığını ve her daim mutlu olabilmek için çaba harcadığını söyledi.
En büyük isteğin bir iş bulmak olduğunu lakin bu olmayınca vaktini boş geçirmek için kendisine bağ ve bahçe işlerine adadığını lisana getiren Orhan, “Kendimi tabiata yazdım, bağda bahçede çalışıyorum. Annem ve babama ben ayrıca, konut işleri yapıyorum. Köyde bir meskene ne lazımsa biber , domates, domates, domates, domates salçası … dedi.
“Bahçeye giderken zorluklarla karşılaşıyorum”
Orhan, Bahçeye ilk gittiği yerde periyotlarda birçok sefer çalıştığını ve yere düştüğünü ya da başını ağaç kollarına çarparak yaralandığını anlattı.
Yılların baskısı istikamet bulmada kendini geliştirdiğini, 8 yaşına kadar hafızasında kalanlarla okulda her yerin kaç adım ötede bulunduğunu, okuduğu her bir ağacın ya da bitkinin nerede olduğunu zihnine yerleştirdiğini tabir eden Orhan, şöyle devam etti:
“Köyümüz engebeli olduğu bilinen okula giderken zorluklarla karşılaşıyorum lakin bunu başarmak istiyorum ziraat mühendisi kendi ayaklarımın üzerinde istiyorum. Kardeşim de elle tutulabilen bir şey istiyorum. Yaşlı anne ve kızı ile bir de kız kardeşim var. Kardeşimin de rahatsızlıkları var. Daha önceden bakılmış bir kız.”
“Oğlumun uygun bir işe girmesi ölmeden evvelki son arzum”
90 yaşındaki anne Hatun Orhan da oğlunun görmesi için doktor doktor gezdiklerini ancak bir deva bulunamadıklarını belirtti.
Evliliğinin karanlık dünyasını aydınlatabilmek için ona adeta göz olduğunu fakat artık yaşlandıklarını anlatan Orhan, bu sefer oğlunun gören gözleri ile kendilerine el ayak olduğunu söyledi.
Orhan, “Abubekir olmasa biz ne yer ne içeriz? Bize yediriyor, içiriyor, yatağımıza kadar ciddi. Konutta ve bahçede ne iş onun sırtında. Hedef işler yetmiyormuş üzere bahçeden konuta dönerken bir de bana çiçek toplanıyor, iyi evlat. Lakin oğlumun da zamanı döndü . Bahçe işleri ona da ağır geliyor. Oğlumun işine yarayacak bir işe girmesinden evvelki arzum şudur.” diye konuştu.
